Eta hain zuzen horrexegatik esan dezakegu arbel egiteko beldurrik gabe epopeia handia izan zela orain 80 urte ero haiek burutu zutena, alegia, euskara hutsean egindako egunkari bat ateratzea, lehenbizikoa, noiz eta gerra betean. Nik baino hobeto azaldu du Eguna zer izan zen Bilboko alkate den Juan Mari Aburtok: «Sei hilabete baino ez zuen iraun, baina asmatu zuen hutsune bat betetzen, eta erakutsi zuen euskarazko egunkaria posible zela».
Horixe du alde iraganak. Hitzak lasaiago erabiltzea dagoela, bare ager gaitezkeela ospakizun-argazkian mamu zaharrak astintzeke. Izan ere, orainera etorrita, eta Euskaldunon Egunkaria-ko langileek Arregiren administrazioaren aldetik aurrena eta ondoren Espainiako Gobernuaren atzaparretatik pairatu behar izan zituztenak bazter utzita, Hekimen euskal hedabideen elkartea oraindik orain aldiro salatzen diharduena ez baita inor lore uztekoa. Bestelako lankidetza esparru baten faltan, eta urterik urte administrazioen aldetik laguntzak jaisten, larri dabil sektorea.
Memoriaren kudeaketan katramilatzen ez garen artean, orainaz baino hagitzez erosoagoa da iraganaz mintzatzea. Iragana geldirik dago, denborak finkatu du, diskurtso hegemonikoak eta hizkera klixetuak laguntzen digute ika-miketan ez katigatzen. Marteko ur fosildua da oraina ez den hura, ez ahur bietan bildu ezin dugun mendi-negarra.
Azkoitia Gukak zu bezalako irakurleen babesa behar du tokiko informazioa euskaraz eta modu profesionalean lantzen jarraitzeko.
Izan Gukakide
Izan Gukakide