Benetan ez zizkioten ez bi eskuak moztu ez mihia erauzi. Tiroak ere ez ziren bi izan, berrogeita lau baizik. Pedro Barrientos armadako tenientea izan zen hiltzailea, orduan estadioan soldadu zen Jose Paredesek esatera, eta Paredesen eta beste lekukotza batzuei esker kondenatu du asteon AEBetako epaimahai batek, Orlandakoak, Barrientos kalte-ordaina ematera Jararen familiari: 28 milioi dolar.
Pozik agertzen dira argazkian Jararen emazte Joan eta Manuela eta Amanda alabak, eta pozik agertu da munduaren lau ertzetan mundua bera, diruagatik baino hiltzailea aurkitu dutelako azkenean, bigarren eskuko auto-saltzailea orain Deltonan, Floridan.
Ez zen heroia, baina diktadura militar bateko ikono egin genuen. Torturatua, txikitua, mutilatua, kantari segitzen zuena. Eta hala asmatu genion heriotza ere institutuko garai haietan. Eskuak moztu ziozkioten, eta hala ere, kantuan segitzen zuen. Gero mihia erauzi zioten, eta Arestiren poemako pertsonaia, doinu-hariak laketzen zituen preso-lagunak Txileko Santiagoko Estadioan, militarrek kartzela bihurtua zutena. Bi tiro eman zizkioten azkenean. Orduantxe bakarrik utzi omen zion kantatzeari. Hala hil zen Victor Jara gure ahoz ahokoan.
Azkoitia Gukak zu bezalako irakurleen babesa behar du tokiko informazioa euskaraz eta modu profesionalean lantzen jarraitzeko.
Izan Gukakide
Izan Gukakide