Agur, ta banoa,
ilundurik gogoa.
Ez dut helbururik,
ibiltzea besterik,
nekeen gainetik,
ametsaren azpitik.
Haizeak naroa,
ez naiz inon inongoa
Joxerra Gartziaren poema baten hitzak dira, Txomin Artolak kantu bilakatuak. Kantu zoragarri. Badira sekula inon inongo sentitzen ez direnak, baita nonahi eroso sentitzeko gaitasuna dutenak ere, edozein txokotan "bertan goxo" egitekoa. Ez naiz ez mutur batekoa, ez bestekoa. Duela 17 urte beso zabalik hartu ninduen herria, Zarautz, sorterria baino etxeago atzematen dut egun, baina beste hainbat tokitan ere goxo eta eroso senti-tzeko zortea dut. Lekuek bainoago, lekukoek eragiten duten sentipena, zalantzarik gabe. Uztapidek badu Bodegon Alejandro jatetxeari, garai batean bertso eta herri-kirol munduko jendearen bilgune izandakoari, jarritako bertso-sorta bat. Lehengo egunak gogoan liburuan. Hau dio bertso baten bukaeran:
Bodegoitikan pasatu gabe
jira egiten badet nik,
egun haretan ez det pentsatzen
Donostin izan naizenik.
Jarraitu Xabier Euzkitzeren iritzia irakurtzen Noticias de Gipuzkoan.