Adin horixe zuen, 12 urte besterik ez. Gelako leihotik jauzi egin zuen. Amildegira, ezerezera. Edo agian erabateko atsedenera. Nik ez dakit -poliziaren ikerketek argituko dute beharbada- zeri egin nahi zion ihes, zerk eragin dion ezagutzen zuen mundu bakar honetatik alde egiterainoko itomena, baina bazuen gaixoak zerbaitek edo norbaitek sortutako infernu bat. Bere baitakoa, menturaz. Inguruak nahita edo nahi gabe osatutakoa bestela.
Adintsu horretako haurrak ditugunoi gehiago erasaten digute, hain segur, horrelako berriek. Gureek ez dute, ustez, infernurik bizi, inoren jazarpenik jasan. Baina ezagutu dituzte garretan erretakoak, izen-deituraz aipatu dizkigute.
Kanpotik huskeria lirudikeena bihur daiteke sufrimendu haur batentzat. Begira dezagun geure baitara, errepasa ditzagun haur, nerabe eta gaztetxo ginela irakasle edota ikaskideek eragin zizkiguten zauriak. Eta saia gaitezen, ondoren, geuk besteei eragin ahal izan dizkiegunak gogoratzen. Lagunartetik kanporatzea, ezizen iraingarri bat, irri trufariak... Oharkabean egindako ebakiak askotan, baina besteekin geure buruarekin bezain sentibera bagina aise saihesteko modukoak.