Nolako haurtzaroa izan zenuen Elosuko Goenatxo baserrian?
Aita, ama eta sei anai-arreba ginen etxean; laugarrena naiz ni. Baserrian ardi batzuk eta behi batzuk bagenituen, eta lagundu egin behar izaten genuen, aitak fabrikan lan egiten zuelako. Eskola, berriz, sekula ez zait gustatu izan, baina joan beharra zegoela eta, joan egiten nintzen. 12 urterekin utzi nuen, eta 13 urterekin hasi nintzen lanean.
Nolatan heldu zenion harriari?
Gure anaia zena ibili zen harri jasotzen. Nik etxean huraxe ikusten nuen, eta haren bueltan ni ere hasi egin nintzen, 17 urterekin. 18 urterekin jokatu nuen lehendabiziko txapelketa.
Jokatu eta irabazi.
Bai, Azkoitiko plazan izan zen, harri baldar batekin. Orduan hasi eta ia oraintxe arte jardun dut.
Beste kirolik probatu izan duzu?
Ez. Harriarekin hasi eta bukatu dut, beste ezertarako astirik gabe.
Oso gazterik galdu zenuen anaia, Goenatxo I.a. Kolpe latza izango zen…
29 urterekin hil zen, istripuz. Kolpe latza izan zen, bai niretzat eta bai beste denentzat.
Nola eragin zizun anaiaren heriotzak?
Orduantxe ari nintzen izen pixka bat hartzen, baina asko kostatu zitzaidan anaiarena gainditzea.
Harria uzteko tentaziorik izan zenuen?
Bai, noizbait bai. Egia esateko, 20-21 urtetik 27 bat bete nituenera arte ez nuen ezer handirik egin. Orduan hasi nintzen berriz harria gogoz hartzen eta neure burua hobeto prestatzen.
Irakurri elkarrizketa osorik Gipuzkoako Hitza-n.