Ai baserri maitea, zenbat lan eta neke, gau eta egun, jai eta aste, hainbat lan eginda ezin bizimodua aurrera atera.
Zenbat sufrimendu eta pena gorderik dituzun zure horma sendo artean, eta... azkenean hor utzi zaituzte, ahanzturaren menpean.
Itzaldu da zure barruko sua, badator negua, bere gau hotz eta luzeekin, denboraren joanak botako ditu zure horma zaharkituak.