Aizarnazabal, 2012ko uztailaren 12a.
Kinima maitea,
Hitz batzuk idaztea egokia iruditu zait gure bigarren urteurrena ospatzeko.
Biharko espresuki antolatu dudan bazkari erromantikoan irakurriko dizut
gutun hau, eta espero dut, bihotzez, zure gustukoa izatea.
Dena dut pentsatua, Kinima. Goizean goiz gosaldu eta elkarrekin
dutxatuko gara. Gero, gelan, laket dudan barne-arropa finez jantziko
zaitut. Segidan, elkar ezagutu genuen egunean zeneraman soineko urdina aterako
dut armairutik. Ondoren, ispilu aurrean, asko apaintzen duen karminez
margotuko dizkizut ezpainak. Eta, betazalak, ondo ematen dizun urdinez
margotuko dizkizut. Akaberan, adatsa orraztuko dizut, ileek urre-distirak
islatu arte.
Itsaski-entsalada, piperrada eta marrubi limoi erara izango da menua.
Getariko txakolinaz beteko dut kopa, eta trago bat hartuz kontatzen hasiko
naiz arropa-dendako erakusleihoan ikusi zintudanekoa; nola zu ikusi eta
berehala maitemindu nintzen; nola, harrez geroztik, beste pertsona bat
izan naizen: alaiagoa, zoriontsuagoa, askeagoa.
Esaten den bezala, atzoko eguna izango balitz bezala gogoan dut arrats
hura, maitea. Nola azaldu orain sentimenduzko sumendi hura? Bat-bateko
bultzakada batek aitzinatu ninduen denda barrura, eta erotzat hartu
ninduen denda-jabearekin salneurria luze negoziatu ondoren, zu jaso eta
etxera eraman zintudan.
Azken boladan beroa egiten duenez, balkoia zabalik bazkalduko dugula
erabaki dut, kostako haizetxoak freska gaitzan. Biok badakigu, ordea,
aurreko etxekoak leihoetara irtengo direla aurki, eta, guri begira,
marmarka eta txutxu-mutxuka arituko direla.
Tira, berdin dio, maitea. Gainera, nazkatu naiz gure artekoa ezkutatzeaz
herri miko itxi honetan. Bihartik aurrera ez gara gehiago gure burua
ezkutatzen ibiliko; ez horixe! Buruan sartu behar dugu horiek ezin dutela
gure maitasuna ikusi, itsuek eguargia ikusterik ez duten bezala. Gure
artekoak, Kinima, ez dio inori kalterik egiten, gainera. Besteena bezain
ederra da gure amodioa, besteena bezain garbia, osasuntsua eta askea.
Oso garbi daukat ondoan zaitudanetik nire depresio-aldiak amaitu direla.
Bihotzez leituko dizut, Kinima, gure maitasuna ez dela gehienena
baino ahulagoa, faltsuagoa, edo zuriagoa. Asko jota, gehienena bezain
inperfektua izango da. Egia da, bai, zu manikia zarela, plastikozkoa, eta
ni gizakia, hezur eta larruzkoa. Baina, hori da leporatzen diguten bekatu
bakarra. Eta gogotik saiatu da trufatzen herri txiki madarikatu hau,
bizitzan besterik ez balego bezala.
Bai, maite zaitut, Kinima. Eta ene bihotzeko itxaropenaz ele hauek idaztea
erabaki dut gure bigarren urteurrena ospatzeaz gain, amets baten berri
eman nahi izateko.
Bihotzez eta arimaz leituko dizut joan den gau batean izan nuen ametsa.
Amets ederra, benetan; bizitzan izan dudan ederrena, beharbada. Zuri ere,
maitea, biziki gustatuko zaizulakoan nago. Hauxe da:
Amets egin nuen, Pinotxori bezala, maitagarria agertu zitzaigula gurean,
eta zu haragizko bihurtu zintuela.
Zin dagizut, Kinima, egunen batean amets hori egia bihurtuko dela.
Elkarrekin betiko,
Zure maitemindua.
Alain Amestoi