Aldaketaren bat gorabehera, Carreterok Miño hegian jasotako pasadizo bera kontatzen da Bidasoaldean ere. Antzekotasunak ez dira hor amaitzen, baina. Izan ere, liburuan sartu ahala, bizikizun zaharrak datozkio irakurleari gogora, mugazainen eta kontrabandisten arteko jolasaz harago hemen ere belaunaldi oso bat jo zuten gertaerak.
Ohartzerako, hildakoz bete zait gela. Komunean, ohean, kale bazterrean xiringa besoan hilik agertutako adiskideak, ondoren etorri zen zigor biblikoak eramandako lagunak, Elgoibar gaztez hustu zuena, Bermeori belaunaldi oso bat ostu ziona. Galegoz zein euskaraz, bera zen etxekoen sufrimendua eta bertsua enpresarien eta «segurtasun indarren» arteko tratua, lehendik kontrabandoarekin urraturiko bideen gainean batzuk ederki aberastu zituena.
Mugako jolas baten berri emanez hasten du Irina liburu bahitua Nacho Carreterok. Bazen behin gizon bat Galiziaren eta Portugalen artekoa egunero bizikletaz igarotzen zuena, zaku bete ikatz aldean. Miatzen zizkion mugazainak puskak, baina deus aurkitzen ez. Urteetan horrela, biek erretreta hartuta, halako batean galdetu dion arte zer arraio pasatzen zuen, jakinminak errea bizi izan dela. Irri gaiztoz heldu zaio erantzuna: «zakuan deus ez, ipurdipean eta zangoei eraginez pasatzen nuen pasatu beharrekoa».
Azkoitia Gukak zu bezalako irakurleen babesa behar du tokiko informazioa euskaraz eta modu profesionalean lantzen jarraitzeko.
Izan Gukakide
Izan Gukakide