Txanbolink_19

Irene Elortza 2013ko mai. 29a, 17:43

Xakel, xakela. 1. Igela. 2. Azkoitiarra. "Axkoittikuei xakelak

otseitteiube".

Umetan, udako gau bero sargorietan balkoiko ateak zabal-zabalik zeudela

ikusten genuen telebista etxeko egongelan. Familia osoa Primera ala UHF kateei

begira, ‘mandoaren’ beharrik ez zegoen garai hartan (urrutiko agintea beste zerbait

zen orduan, politikoagoa). ‘Familianumerosako’ txikienak egiten zituen mandoarenak,

bat ere gogorik gabe: “Irene, aldau!”, esaten zuten anai-arrebek, demokraziaz eta

gehiengoaren tiraniaz biziko lehenengo lezioa debalde ematen ari zidatela ohartu ere

egin gabe. Urola ibaira ematen zuten balkoiko ateak zabalik, kortinak dantzan bezala

aritzen ziren, eta sartzen zen freskura apurra gustura hartzen genuen sofa txikiegian

elkarren gainean eserita geundenok. Harik eta lehendabiziko zakela kantuan hasten

zen arte. Orduan, bagenekien ate haiek itxi beharrean egongo ginela telebista entzun

nahi bagenuen. Aurreneko zakel haren korrokadaren ondotik beste baten, eta beste

baten, eta haruntzagoko beste baten kantuak gehitzen joaten zirelako. Orfeoia osatu

arte.

Hogeita hamar urte igaro dira eta familia etxe batean baino gehiagotan bizi da

sakabanatuta, bakoitza bere telebistarekin. Nire etxeko balkoietako ateak ere Urolara

begira daude, baina jadanik ez dut zakelik entzuten udan. Hala ere, bada bestelako

musika auzoan. Aurreko etxe zaharreko laugarren solairuan, balkoi bateko ateak

zabal-zabalik egoten dira askotan, negua ala uda izan. Kortinak haizearen menpe

dantzan, eta musika ateratzen da etxe horretatik, bolumen handian. Jendeak gora

begiratzen du, “baina, zein bizi da hor?” esanez bezala… Ni ez nau molestatzen. Hor

bizi denak nire antza badu, musika ozen jartzen duenean gustura sentitzen delako

izango dela pentsatzen dut. Shakira, Amaral, Sabina eta horrelakoak entzun ohi ditu,

horregatik imajinatu dut Hego Ameriketatik etorritako etorkina izan daitekeela (etorkin

asko bizi dira nire kale zaharrean).

Baina aste honetan, eta hiru urteko kale-girotze erdaldunen ondoren, nobedade

bat antzeman dut etxe horretan. Kaletik nindoala, Oskorriren abesti bat entzun dut,

ozen, garbi. “Guretzat berdin dira astea eta jaia…”. Hurrengo egunean, Oskorriren

beste klasiko bat entzutea portunatu zait: “Gora ta gora beti!!”. Eta kaletik doan

jendea gora begiratzen du, balkoirantz. Okurritu zait agian euskara ikasten hasi dela

auzokidea, astean bitan joaten dela euskaltegira lanetik ateratzean. Hemengo kultura

ezagutzen hasi dela eta atsegin duela. Eta berarekin bizi direnak ere (normalean ez

dira bakarrik bizi) hasi direla euskal musikaz eta hitzez gozatzen. Baita bere beste

lagun batzuk ere, eta haruntzagoko beste erkideak ere. Entzulegoa osatu arte.

Auzokidea ezagutuko banu, gustura utziko nizkioke nire diskoak. Eta hitz egingo

nioke Ruperrez, Hiru Trukuz, Itoizez, Laboaz, Anariz, Sakabi ta Egañazpiz,

Rabelez... Nola esan, ordea, nahi baino hobeto ezagutzen ditudala nik Shakira,

Amaral eta Sabina?

http://ekaitzaldi.blogspot.com.es/

Azkoitia Gukak zu bezalako irakurleen babesa behar du tokiko informazioa euskaraz eta modu profesionalean lantzen jarraitzeko.


Izan Gukakide